Langustynka – osiąga długość do 20 cm. Jego różowożółty pancerz nie zmienia barwy podczas gotowania. Do jedzenia nadaje się tylko mięso z ogona. Po ugotowaniu widoczne są na nim różowe prążki. Homarce są rzadziej odławiane, niż inne frutti di mare i bardzo wysoko cenione. Można je gotować, smażyć albo piec. Podaje się je w całości lub obrane, z sałatkami albo potrawami z ryżu. Używa się do nich sztućców deserowych – noża i widelca. Przy oddzielaniu części jadalnych od reszty można pomóc sobie palcami. Części niejadalne przekłada się na specjalny talerz na odpadki.
Langusta – nie ma kleszczy. Jej czerwonofioletowy pancerz w żółte centki nie zmienia koloru pod wpływem wysokiej temperatury. Może ważyć do 8 kg. Najsmaczniejsze są sztuki nieduże, o wadze do 2 kg. Mięso langusty, znajduje się przede wszystkim w części ogonowej, jest białe i zdaniem smakoszy delikatniejsze i słodsze niż mięso homara. Langustę przyrządza się, podaje i je podobnie jak homara. Do naszych sklepów trafiają wyłącznie langusty mrożone – surowe lub obgotowane, w skorupie albo bez niej.