Konfitura z cytryn Cytryny (dowolna ilosc, np. 6) wyszorowac i wlozyc do kamiennego lub emaliowanego naczynia, zalac woda, calkowicie pokrywajac i codziennie zmieniac wode przez 2 tygodnie. Po tym czasie cytryny nakluc gesto drewienkiem i gotowac ( w emaliowanym naczyniu) w wodzie na wolnym ogniu do miekkosci ( moze potrwac 4 godz. lub dluzej). Ugotowane cytryny musza sie studzic bardzo powoli, inaczej skorka stwardnieje, wiec osuszone cytryny zawinac pojedynczo w papier „pergaminowy” (lub plastik) i umiescic np. miedzy poduszkami tapczana albo owiniete kocem, aby powoli stygly, postepowac delikatnie, nie naciskac. Kiedy wystygna pokroic je ostrym nozem na plasterki (odrzucic pestki), zwazyc i wziac wagowo 2 x tyle cukru. Z polowy cukru ugotowac syrop i zimnym zalac cytryny ulozone w jakims, najlepiej szklanym naczyniu. Pozostaly cukier podzielic na 3 czesci. Codziennie przez 3 – 4 dni delikatnie zlewac syrop z cytryn, ktory nalezy zagotowac z jedna czescia pozostawionego cukru, ostudzic i zalewac cytryny. Syrop moze byc letni, codziennie troszke cieplejszy, ale nigdy goracy, bo cytryny stwardnieja. Po 4 dniach syrop powinien byc gesty, ale pozostawic cytryny w naczyniu na kilka dni, aby sie przekonac, czy syrop nie zrzednie. W tym przypadku zagotowac syrop jeszcze raz. Cytryny ukladac w sloju nalewajac letnim syropem. Powinny byc prawie przezroczyste i rozowo zlote. Przepis ten jest autorstwa Marii Iwaszkiewicz i Lucyny Cwierczakiewiczowej. W „Gawedach o jedzeniu” (1969) Marii Iwaszkiewicz sa pewne niedokladnosci, poszukujac uzupelnienia trafilam na ten przepis u Lucyny Cwierczakiewiczowej: „Jedyne praktyczne przepisy konfitur…” wyd. 1985 wg wyd. 1885 i pod koniec przepisu sa pewne rozbieznosci. Maria Iwaszkiewicz pisze, ze w ostatnim dniu mozna zagotowac cytryny w syropie, Lucyna , aby sprawdzic po kilku dniach, jw. Na koniec Maria pisze, ze te konfitury sa do herbaty z wyjatkowymi goscmi, do jedzenia samemu w czasie zalaman albo do ubrania tortu. Moze warto sie potrudzic, bo to cos wyjatkowego i jak widac conajmniej z 19 stulecia. Anerite.