Kategoria: Warzywa

Bakłażany pochodzą z Indii, gdzie rosną w stanie dzikim. Inne odmiany o niewielkich owocach pochodzą najprawdopodobniej z Chin i do dziś uprawiane są na całym Dalekim Wschodzie. Najstarsza znana wzmianka o bakłażanie została zapisana na papirusie w 1552 roku p.n.e. Około V wieku n.e. bakłażany hodowali Chińczycy i Arabowie. Po podbiciu Hiszpanii, Arabowie przenieśli uprawę bakłażanów na tamtejsze tereny. W średniowieczu hodowano je już we Włoszech i na południu Francji. W Polsce bakłażany znano od XV, ale zaczęto je jadać dopiero na początku XIX wieku. Wcześniej, podobnie jak pomidory, warzywo to uważano za roślinę ozdobną. Jest jednoroczną rośliną dorastająca do 0,5 – 1,5 m wysokości o fioletowych lub niebieskich kwiatach. 

 

Przepisy na dania z bakłażana

 

Owocem jest jagoda o maczugowatym lub jajowatym kształcie posiadająca 10 – 15 cm długości. Skórka owocu jest gładka i ma kolor fioletowy, przy szypułce owocu występuje rozetka liści. W białawym miąższu znajdują się małe jasne jadalne pestki. Starsze odmiany bakłażanów posiadały owoce o wielkości kurzego jaja i o jasnej skórce. Dziś takie odmiany są spotykane rzadko.

Owoce oberżyny spożywa się gotowane, smażone, nadziewane, można je również dodawać do potraw typu curry. Po obraniu bakłażana dobrze jest posypać go solą lub skropić sokiem z cytryny, a następnie opłukać – pozbawia się go wtedy ewentualnego gorzkiego smaku. 

 

 

Bakłażan zawiera sporo błonnika, wapnia, żelaza, fosforu i potasu. Znajdziemy w nim też trochę witaminy A, B2 i sporo C. Nie powinny jeść go kobiety w ciąży, dzieci oraz ludzie uskarżający się na reumatyzm, podagrę, choroby układu pokarmowego i nerek – warzywo to powoduje gazy i wzdęcia.

Są ciężkostrawne i niewskazane dla osób z chorobami przewodu pokarmowego. Niektóre, współczesne badania potwierdzają zawartość w bakłażanach substancji ograniczających miażdżycowe i nowotworowe zagrożenie spowodowane stosowaniem zbyt tłustej, mięsnej diety.