Portugalia od kuchni.

Portugalska kuchnia składa się głównie z prostych acz znakomitych potraw. W większości restauracji dostaniemy niezwykle obfite porcje, warte zapłaconych pieniędzy. Warto jednak spróbować, o ile jest to możliwe, tradycyjnych, domowych dań. Generalnie przeważają dania gotowane, niektóre dosyć ciężkie, jest też duży wybór zup. Portugalia jest rajem dla wielbicieli ryb i wszelkiego rodzaju owoców morza, które są nieodzowną częścią wszystkich menu.

Pory jedzenia w Portugalii są podobne do standardów europejskich, trzeba się przestawić z tradycyjnych Polskich zwyczajów.

  Śniadanie (Pequeno almoço) składa się najczęściej z filiżanki kawy i bagietki z masłem.

  Lunch (Almoço): 12-15 – dość lekki posiłek, na zimno lub na gorąco.

  Obiad (Jantar): 19-22 – najobfitszy posiłek dnia.

 

Kulinarna historia

Ważny wkład w rozwój portugalskiej kuchni miały wyprawy podróżników za czasów księcia Henryka Żeglarza, który zlecał przywożenie z odkrytych ziem owoców, orzechów, przypraw i roślin. Szczególnie istotne było odkrycie morskiej drogi do Indii przez Vasco da Gamę, ponieważ z tamtej wyprawy przywieziono czarny pieprz i cynamon, które wkrótce stały się bardzo cenne dla portugalskich kucharzy. Cynamon jest jedną z najbardziej ulubionych przypraw w dzisiejszej Portugalii. Przyprawa curry jest kolejną istotną zdobyczą kulinarną zawdzięczaną wspomnianemu żeglarzowi.

Portugalscy podróżnicy stali się swego rodzaju kurierami, przywożąc składniki potraw z Nowego Świata na stary kontynent i odwrotnie. Śródziemnomorska trzcina cukrowa była uprawiana w Brazylii, brazylijskie ananasy przyjęły się na Azorach, a drobna, ostra papryka brazylijska została sprowadzona do innej portugalskiej kolonii – Angoli.

Papryka ta znana jest teraz pod jej afrykańska nazwą piri-piri. Sos piri-piri, będący mieszanką oliwy, octu i mielonej papryki, jest niemal tak popularnym na portugalskim stole dodatkiem do potraw, jak pieprz i sól.

Rzymianie, którzy skolonizowali tereny Portugalii, prawdopodobnie przywieźli ze sobą cebulę i czosnek, niezbędne w każdej portugalskiej kuchni. Prawdopodobnie oni też wprowadzili pszenicę, oliwki oraz winogrona. Wiadomo, że Rzymianie produkowali wino w regionie Alentejo już w II wieku naszej ery. Maurowie, którzy okupowali półwysep Iberyjski od VII do XIII wieku, założyli plantacje ryżowe, pokryli zbocza Algarve migdałowcami i uprawiali figi, morele oraz gaje cytrynowe i pomarańczowe. Pomidory i ziemniaki przybyły do Portugalii w XVI wieku.

Ryby  

 

Suszony i solony dorsz, zwany "Bacalhau" to czysto portugalski wynalazek. Portugalczycy poławiali dorsza u brzegów Nowej Funlandii w kilka lat po odkryciu Ameryki przez Kolumba. Już w XVI wieku rybacy nauczyli się konserwować dorsza tak, by przetrwał długą podróż do domu. Płaty ryby najpierw były zasalane w wodzie morskiej, a później suszone na słońcu, co w efekcie przekształcało je w twarde kawałki, dające się przechowywać miesiącami. Przed gotowaniem należało wypłukać je w słodkiej wodzie.

Dorsze są nadal suszone w tradycyjny sposób na plaży w Nazare, jednak robi się to na coraz mniejsza skalę. Od niedawna Portugalia importuje dorsza z Norwegii, by sprostać zapotrzebowaniom swojego rynku.

Mówi się, że Portugalczycy znają 365 sposobów przyrządzania dorsza – nie jest to zbyt przesadzone powiedzenie. Najsłynniejsze i najlepsze potrawy to "bacalhau á gomes de sá" (pieczony w naczyniu żaroodpornym z cienko pokrojonymi ziemniakami i cebulą, na koniec ozdobiony jajami na twardo i czarnymi oliwkami), "bacalhau a brás" oraz "bacalhau dourado" (dwa dość podobne dania, rybę dodaje sie do jajecznicy z cebula i drobno pokrojonymi ziemniakami) oraz "bolinhos de bacalhau" (krokiety z dorsza).

Sardynki (sardinhas) są niemal tak popularne jak dorsz. Właśnie na połów tych ryb wypływaja rybacy z Nazare każdego dnia, w swych kolorowych i bogato zdobionych łodziach. Portugalskie sardynki są uważane za najsłodsze i najtłustsze na świecie, przyrządza się je na wiele sposobów, jednak najsmaczniejsze grilowane lub wędzone.

Zupy

Zupy bardzo często pojawiają się na portugalskich stołach, a niektóre z nich przypominają polskie potrawy. Najbardziej znana to "Zielona Zupa", czyli "Caldo Verde", narodowa potrawa Portugalii. Głównym jej składnikiem jest kapusta włoska, która bardzo drobno pokrojona, nadaje zupie jaskrawozielonego koloru. Pozostałe składniki to ziemniaki, cebula, czosnek oraz czasem kawałeczki "chouriço" lub "linguiça" (rodzaje kiełbas). Zupa o bardzo intrygującej nazwie "Zupa z kamienia" ("Sopa de Pedra"), jest bardzo sycącą potrawą, idealną na zimowe dni. Główne składniki to czerwona fasola, cebula, ziemniaki, marchew, kapusta oraz chouriço.

Kawa

  Kawiarnie są niemal narodowymi instytucjami, gdzie ludzie gromadzą się rano, w południe i wieczorem. Picie kawy jest niemal rytuałem, co nie jest niezwykłe, biorąc pod uwagę fakt, że byłe kolonie portugalskie (Brazylia, Angola, Timor) to producenci najlepszych gatunków kawy na świecie.

  Café – czarna kawa

  Bica – bardzo mocna kawa typu esperesso, podawana w maleńkiej filiżance. Ulubiony rodzaj Portugalczyków, którzy dodatkowo sypią dużą ilość cukru. Wypita przez nieświadomego swego wyboru obcokrajowca może być przyczyną co najmniej zaskoczenia, jednak mozna ja polubić i nawet tęsknić po powrocie do domu.

  Café grande – czarna kawa podawana w dużej filiżance

  Carioca – mała czarna kawa z dodatkiem wody, by ją osłabić

  Café com leite lub Café branco – kawa z mlekiem

  Garoto – mała filiżanka kawy w odrobina mleka

  Galăo – wysoka szklanka kawy z mlekiem

  Chá – herbata

  Limăo – cytryna

  Carioca de limăo – skórka z cytryny zalana wrzątkiem  

 

 

Joanna Boj   http://www.portugalia-online.net/kuchnia.php