Historia tej austriackiej potrawy narodowej, jak z pewnością można określić sznycel wiedeński, sięga kilkuset lat wstecz i ma swoje źródło … o dziwo w północnych Włoszech. Tam właśnie w roku 1514 zabroniono przygotowywania “na zloty kolor” wszelkich potraw, co skłoniło doświadczonych kucharzy do odwołania się do starego bizantyjskiego zwyczaju i opiekania mięsa w złotej panierce z tartej bułki.
Przepis ten został przywieziony do Austrii przez feldmarszałka Radetzky’ego. Dopiero jednak wprowadzone przez Austriaków zmiany w przepisie, polegające na tym, ze cielęcinę zaczęto kroić w grube na palec kawałki, następnie obtaczać w mace, tartej bulce i jajku i smażyć na głębokim tłuszczu, doprowadziły do powstania oryginalnej potrawy, która od roku 1900 nazywano juz tylko i wyłącznie sznyclem wiedeńskim.
Po potrawy te, która sami Austriacy nazywają swoim kulinarnym skarbem narodowym, sięgają chętnie i inne kuchnie europejskie, choć jak się niedawno okazało nie tylko one. Doprowadziło to do sytuacji, w której prawie w każdym kraju istnieje inny przepis na te sama, jak się później okazuje, potrawę.
W Stanach Zjednoczonych powstała nawet siec Fast-Food pod wspólnym szyldem “Sznycel wiedeński”. Ma juz ona setki restauracji rozsianych po całych Stanach, za sprawa, których wielu Amerykanów ma zupełnie mylne wyobrażenie, co do tego jak wygląda ten wiedeński specjał. A to, dlatego, ze w sieci tej sprzedawane są prawie wyłącznie, Hot-dogi, niemające nic wspólnego z oryginalna potrawa.
Historia ta pokazuje jak długą drogę pokonał sznycel wiedeński, by zasłużyć w końcu na miano narodowej specjalności kuchni austriackiej i jakie konsekwencje, jak się okazuje nie tylko pozytywne, wiążą się z takim tytułem.
Joanna Kłos
Przedstawicielstwo Miasta Wiednia
Compress Verlagsges.m.b.H & CoKG
Przedstawicielstwo w Polsce