Ciało wydłużone o smukłym trzonie ogonowym. Łuski drobne, 120-130 wzdłuż linii bocznej, 11-15 (najczęściej 12-14) pomiędzy płetwą tłuszczową a linią boczną. Stosunkowo mała spiczasta głowa z szerokim wycięciem gębowym, sięgającym tylnej krawędzi oka. Wszystkie wyrostki skrzelowe pierwszej pary łuków skrzelowych są pałeczkowate. Płaszczyzna lemiesza bez zębów. Na jego trzonie występuje długi rząd zębów, łatwo wypadających wraz ze starzeniem się ryby. Dolna szczęka dorosłych samców zakończona jest chrzestnym, wykrzywionym do tyłu hakiem (kufa), wciskającym się głęboko w jamę podniebienia. Młode ryby, o długości do 15 cm, mają na bokach duże ciemne plamy i czerwone kropki. W morzu łososie mają na głowie i na srebrzystych bokach ciała czarne, okrągłe plamy.
Łosoś to jedna z najszlachetniejszych ryb słodkowodno-morskich. Idealnie nadaje się do smażenia, pieczenia, gotowania. Bardzo popularny jest łosoś wędzony. Można też przyrządzać z tej ryby niezwykle smaczne farsze (np. do kulebiaków) i pasztety. Kiedyś był symbolem luksusu, dziś jest tak popularny jak karp. W supermarketach w 2003 roku Polacy wydali na łososie ponad 36 mln. złotych. W polskich restauracjach jest to najczęściej zamawiana ryba. Od początku lat 90-tych spożycie jej wzrosło u nas o kilkaset procent, chociaż ciągle łososi jemy o wiele mniej, niż inne nacje Europy. Dziś łososie są niewiele droższe od karpi, a mimo to, nie straciły pozycji króla stołu. Istnieje wiele odmian tej ryby. Najpopularniejszy jest łosoś z Atlantyku (islandzki, szkocki, irlandzki, oraz niewątpliwie królujący pod względem popularności łosoś norweski) i z Pacyfiku. Smakosze natomiast szczególnie cenią sobie odmianę bałtycką. W przeciwieństwie do pochodzącej z hodowli, łatwo dostępnej odmiany norweskiej, nasz łosoś żyje w warunkach naturalnych.
Mięso łososia ma charakterystyczną pomarańczowo-różowawą barwę (kolor ten jest bardziej znany po prostu jako łososiowy ;-). Odmiana bałtycka i pod tym względem jest wyjątkowa, ponieważ jej mięso jest białe.
Smak mięsa łososia jest łatwo rozpoznawalny i nawet przeciwnicy ryb przyznają, że jedyny w swoim rodzaju. Dziki łosoś, a więc rozradzający się w naturalnym środowisku, zniknął z polskich rzek w połowie lat osiemdziesiątych. Obecnie, dzięki wspólnemu wysiłkowi naukowców i praktyków, ryba ta powoli zaczyna powracać do naszych rzek – musimy jednak pomóc jej przetrwać!
Kłopoty dzikiego łososia zaczęły się właśnie w rzekach. Na początku XX stulecia rzek, gdzie tarły się i dorastały łososie, uchodziło do Bałtyku około 70. Dzisiaj tylko 30 i żadna z nich nie wpływa do Bałtyku Południowego. Przyczyny to przede wszystkim budowa elektrowni wodnych i zanieczyszczenia rzek. W ostatnich latach sytuacja dzikiego łososia stała się tym bardziej alarmująca, że do istniejących już problemów doszedł jeszcze jeden, bardzo poważny – jest nim tajemnicza choroba M 74 powodująca zwiększoną śmiertelność wśród larw łososia.Encyklopedia elektroniczna i internet